എന്‍റെ ലോകം

നമ്മുടെ മനസ്സ് ഒരു നിഗൂഡമായ കാടു പോലെയാണ്... അതിൽ നാനാവിധത്തിലുള്ള പക്ഷിമൃഗാധികൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി വസിക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാവരുടെ മനസ്സിലും ഉണ്ട് മയിലും മുയലും പുള്ളിമാനും വെള്ളരിപ്രാവുകളും ഒക്കെ.. എല്ലാവരുടെ മനസ്സിലും ഉണ്ട് കുറുനരിയും, ചെന്നായും കടുവയും, കാട്ടുപോത്തും ഒക്കെ... അപകടകാരികളായ ജീവികൾ സാദാരണ ഉൾക്കാടിൽ ആണ് ഉണ്ടാവുക പതിവ്. ഒമനത്തമുള്ള ജീവികൾ കാടിന്റെ ബാഹ്യമുഖത്തും. എത്രത്തോളം അവയെ ആ സന്തുലിതയിൽ കൊണ്ടുപോകുന്നുവോ അത്രത്തോളം ആണ് പുറമേ നിന്ന് നോക്കുമ്പോഴുള്ള കാടിന്റെ മനോഹാരിതയും... പുറമേ മനോഹരം എന്ന് കരുതി കട്ടിൽ വന്യജീവികൾ ഇല്ല എന്ന് അർത്ഥമില്ല... നിഗൂഡതകൾ ചികഞ്ഞു ഉള്ളിലോട്ടു സഞ്ചരിക്കുന്തോരും സന്ദര്ബത്തിനു അനുസരിച്ച് ഓരോ ജീവികൾ തലപോക്കിത്തുടങ്ങും എന്ന് മാത്രം ! ആളുകളുടെ മനസ്സും അതുപോലെ തന്നെയാണ് !

ഒരുപാടു ബന്ധങ്ങളുടെയും ബന്ധനങ്ങളുടെയും ചുറ്റുപാടിൽ ആണോ മനുഷ്യജീവിതം എന്ന ഒരു തോന്നൽ കുറച്ചു ദിവസമായി എന്നിൽ ഉടലെടുതിട്ടു. ഇപ്പോഴാ തോന്നലുകൾ മനസ്സില് കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഊന്നൽ കൊള്ളുകയാണ്. പിറവി നല്കിയവരോടുള്ള ആത്മബന്ധത്താൽ ഉള്ള ബന്ധനം, കൂടെ പിറന്നവരോടുള്ള രക്തബന്ധത്താൽ ഉള്ള ബന്ധനം, പിറന്നു വീണ ഭൂമിയോടുള്ള ഗ്രഹാതരത്വത്തിന്റെ കണ്ണികളാലുള്ള ബന്ധനം,  വെള്ളം ഒഴിച്ച് വളര്ത്തിയെടുത്ത ഒരുപാടു പേരോട് കടപ്പാടിന്റെ ബന്ധം. പടര്ന്നു പന്തലിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു വട വൃക്ഷത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു കൊമ്പിൽ മൊട്ടായി പിറന്നതിനാൽ അതിലെ കാക്കത്തോല്ലയിരം കമ്പുകളോടും ഇലകലോടും പിന്നെ ഒരുപാടു കണ്ണികളാൽ ചുഴഞ്ഞുപിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വേരുകലോടും ഉള്ള ചരിത്രപരമായ ബന്ധങ്ങളാൽ തീര്ക്കപെട്ട ബന്ധനം. താലി ചരടിനാൽ തീര്ക്കപെട്ട ബന്ധനം. സൌഹൃദത്താൽ കേട്ടിപടുക്കപെട്ട മതിലുകളുടെ ബന്ധനം. നാടിനോടും നാട്ടുകാരോടും ഉള്ള ഇല്ലാത്ത ബന്ധത്തിന്റെ പുറത്തുള്ള ഒരു ബന്ധനം. ഞാനറിയാതെ എനിക്ക് മേൽ   അടിചെല്പിക്കപെടുന്ന ഒരു സാമൂഹികമായ ബന്ധനം. ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ നിയമങ്ങളാൽ കേട്ടുപെടുന്ന ബന്ധനം. എല്ലാത്തിനുമുപരി മനുഷ്യനായി പിറന്നതിനാൽ മറ്റു ഒരു ജീവികൾക്കുമില്ലത്ത